Pozitif Disiplin Kavramı

Pozitif disiplin ödülsüz, cezasız, bağ odaklı, her ailenin ihtiyacına göre şekillenen, güven ilişkisinden güç alan, beyin gelişimi destekleyen bir disiplin sistemidir. Pozitif disiplinin içinde ceza, sınırsızlık, ödül, ceza, vurmak, bağırmak, küçük düşürmek, suçlamak, çocuk adına müdahaleler yapmak yoktur.

1. Neden mi gerekli?

• Bir çocuğu iyi davranışa yönlendirmek istiyorsak iyi hissettirmeliyiz.

• Çocuk korku ve baskı altındayken kendini öğrenmeye kapatır.

• Rahat ve güvende hissetmeden insan anlayamaz, dinleyemez ve öğrenemez.

• Çocuk değerli hissederse doğru davranışa yönelir.

2. Övgü Konusu

Övgü yapılan işe değil sürece olmalıdır. Bu nedenle spesifik övgü vermek önemlidir.

• Tam da istediğin gibi bir iş çıkardın

• Ödevini tam planladığımız gibi bitirdin

• Bunu nasıl planladın? Kendine ne söyledin?

3. Dört Temel İhtiyaç

Bir çocuğun gün içinde karşılanması gereken 4 temel ihtiyacı vardır.Çocuk gün içinde bu ihtiyaçları karşılandıktan sonra sizinle iletişim kurmaya daha açık olur.

• Gülmek

• Ağlamak

• Terlemek

• Boş zaman geçirmek

4. Olumsuz Davranışlara Karşı

Her olumsuz davranış karşılanmamış bir ihtiyacın habercisidir. Olumsuz davranışın arkasındaki ihtiyacı fark etmek çok kıymetli.

• Mızırdanma, ağlama, sıkılıp durma yerine - Şu an neye ihtiyacın var?

• Durmadan anlatmak yerine - Çözüm yolunu sorun.

• İnatlaşmak yerine - Alternatif sunun. Şimdi bilgisayar oynarsan akşam ki ekran saatinden düşebiliriz. Sen seç.

Bize çocukluğumuzda hangi dille konuşulursa ana dilimiz o oluyor. Şimdi geleneksel disiplin dillerini tamamen bırakıp başka bir dile geçmek zor. Ama bizler büyürken tüm zorlukların içinde bizimde şefkat gören bir yanımız vardı. Amacımız o şefkat gören yerimizi çalıştırmak. Şefkat kasımızı ve dilimizi geliştirmek. Çocuğumuza şefkat göstererek, ondan öğrenerek kendi içimizdeki çocuğa da şefkat gösterebiliriz.

ÖRNEK

Anne; '5 dakika sonra bilgisayar oynama süren doluyor' der. 5 dakika geçip yanına bilgisayarı almaya gelince çocuk ağlar, bağırır ve vermek istemez.

1. Öncelikle siz sakinleşin. Ebeveynin kendi duygusal kabını doldurması çok önemli.

2. Sonra çocuğunuzu sakinleştirin. Yanında olun. Ağlamasına izin verin. Kriz anlarında çocuğun ebeveynin orda olduğunu bilmesine ihtiyacı vardır.

3. Sakinleştiğinde ona ulaşın ve şefkatle çocuğunuzun duygularına eşlik edin. Duygularıyla yanında olarak, aynalayarak ve bağ kurarak orada olun. Biliyorum oynamak istiyorsun, keşke daha çok bilgisayar oynayabilsen, bilgisayarı bıraktığın için çok kızgınsın.

4. Duygularının anlaşıldığını hisseden çocuk sakinleşir, sizinle etkileşime girer. Daha sonra üzerinde konuşarak kuralınızı uygulayabilirsiniz.